یک فعال محیط زیست: فرهنگ احترام به رودخانه ها را احیاء کنیم
به گزارش ارانیوز، همزمان با روز جهانی حفاظت از رودخانه ها (24 اسفند ماه، 14 مارس) یک فعال محیط زیست با اشاره به فرهنگ حرمت و احترام ایرانیان به آب و فاصله دریافت از این آداب و رسوم اظهار کرد: بعضی از آداب و رسوم خود نسبت به منابع آبی را احیا کنیم چراکه می تواند به زندگی ما برای ساختن آینده ای بهتر یاری کند.
جهت دریافت خدمات طراحی نمای ویلا با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.
حسین رفیع در گفت وگو با خبرنگاران، با اشاره به اینکه رودخانه جریان آب سطحی است که آب ناشی از بارش ها را از ارتفاعات در یک کانال مشترک به سمت پایین دست که می تواند دریا، دریاچه یا هر حوزه آبی دیگر باشد بیاورد، گفت: زمانی که چیزی غیر طبیعی وارد این جریان آبی گردد روی حرکت آن تاثیر می گذارد بویژه زمانی که این دخالت بدون انجام آنالیز های لازم باشد.
وی ادامه داد: در کشور ما آمایش سرزمین وجود ندارد و تصور می گردد اگر رودخانه وارد دریا گردد،آب آن به هدر رفته است و باید از آن برای مصارف کشاورزی ، توسعه شهرها یا برای صنعت استفاده گردد این در حالیست که رودخانه تنها آب را جابجا نمی نماید بلکه املاح و مواد مغذی را نیز با خود حمل می نماید و در دنیا هستی رسالتی دارد.
رفیع اضافه نمود: گاهی اوقات بدون مطالعات دقیق یا براساس یک سری نیازهای خاص انسانی که معمولا جاه طلبانه است، طبیعت را به سود خود فدا می کنیم و با سد سازی موجب می شویم رودخانه ها میزان جریان آبی لازم را نداشته باشند. در نتیجه بخش هایی از رودخانه خشک می ماند و مناطق پایین دست مانند روستاها و زمین های کشاورزی و حتی خود طبیعت نیز از جریان آب محروم می مانند و خشک شدن زمین ها خود می تواند باعث به وجود آمدن گرد و غبار گردد.
مرجع ملی سازمان های مردم نهاد در کنوانسیون حفاظت از تالاب ها درباره شرایط رودخانه های کشور در ادامه اظهار کرد: در کشور ما اغلب رودخانه ها پس از طی جهتی به دلیل توقف هایی که سدها در جهتشان ایجاد می نمایند خشک می شوند و آن جریان آبی به وسیله سدها به شهرها، زمین های کشاورزی و برای استفاده از آن در صنعت منتقل می شوند موجب می گردد مناطق پایین دست از حقی که از رودخانه داشتند، محروم بمانند.
رفیع ادامه داد: همه چیز در طبیعت زنده است و رودخانه نیز به عنوان جزئی از طبیعت زنده است اما زمانی که این موضوع را به رسمیت نمی شناسیم و برای آن تصمیم های نادرستی می گیریم درواقع داریم یک زندگی را ساقط می کنیم که خود بر کیفیت زندگی انسان ها تاثیرگذار است.
این فعال محیط زیست با اشاره به اینکه بر اساس فرهنگ و باورهای ما هر جا آب هست آبادانی نیز هست، گفت: در تاریخ تحول بشر تمام تمرکز جمعیتی بشر مانند شهرها و روستاها در کنار رودخانه ها شکل گرفته اند و احترام و حرمتی که برای آب داشتند باعث شکل گیری فرهنگ ها و تمدن های مختلف در طول تاریخ شده است.
وی ادامه داد: از تمدن های قدیمی که در کنار رودها پدید آمدن می توان به قدیمی ترین آن ها در منطقه ما بین النهرین یا همان میان رودان، تمدن هند کنار رود سند، تمدن مصر کنار رود نیل اشاره نمود. همه جا رودخانه ها سرچشمه استقرار گروه های بشری می شوند و فرهنگ ها و تمدن های خاصی را به وجود می آورند که همه این فرهنگ ها و تمدن ها یک بده بستان مستقیم و پایداری با منابع آبی شان که رودخانه ها بودند، داشتند.
رفیع با اشاره به اینکه در دوره هایی از تاریخ ایرانی ها برای قدردانی از آب و رودخانه جشن هایی می گرفتند و برای پر آب شدن منابع آبی هدایایی می دادند، گفت: بحث های بسیار زیاد بهداشتی در این حوزه داشتیم اما اکنون با توسعه لجام گسیخته ای که رخ داده تمام این ها به فراموشی سپرده شده است و آن باورها که هرجا آب هست ، آبادانی نیز هست را عوض کردیم و می گوییم هر جایی که می خواهیم آباد کنیم باید آب را نیز آن جا ببریم و به وسیله سد سازی یا کانال های آبی، آب را از جهت خود منحرف کنیم.
این فعال محیط زیست در ادامه با بیان اینکه سازمان دنیای بهداشت اعلام نموده است که منشا بیشتر بیماری ها در دنیا از آلودگی آب است، توضیح داد: به لحاظ کیفی نیز آلودگی های مختلفی وارد رودخانه ها می گردد. این آلودگی ها به وسیله چرای بی رویه دام ها، کود و سموم زمین های کشاورزی و ورود فاضلاب های شهری و روستایی، پساب های صنعتی و از آب های روان آلوده شهری به رودخانه ها وارد می شوند و آن را آلوده می نمایند بنابراین رودخانه های ما به لحاظ کیفیت و کمیت شرایط خوبی ندارند.
وی اضافه نمود: در فرهنگ ما آب روان نماد جریان زندگی و آلوده کردن آب روان باعث ورود آلودگی به جریان زندگی بوده است به همین دلیل ایرانیان کوشش می کردند تا آب را آلوده ننمایند و حتی برای شستن وسیله ای ابتدا آب را از رودخانه در حال جریان جدا می کردند و با فاصله ای از رودخانه آن را می شستند تا پساب آن آب آلوده به رودخانه بازنگردد. ما ملتی با چنین سابقه ای نسبت به رودخانه ها و منابع آبی اکنون کمی فراموشکار شده ایم و من پیشنهاد می کنم بعضی از آداب و رسوم خود را احیا کنیم چراکه می تواند به زندگی ما برای ساختن آینده ای بهتر یاری کند.
رفیع در انتها صحبت های خود گفت: آرزو می کنم در سال 99 که آخرین سال این سده ما به انتها می رسد توجه بیشتری به مدیریت آب در کشور گردد و و یک تحول اساسی و بنیادی در طرز نگرش و رفتارمان نسبت به منابع آبی اتفاق بیفتد و طوری آب را مدیریت کنیم که روزهای خوبی به همراه پایداری و شکوفایی در کشور داشته باشیم.
منبع: خبرگزاری ایسنا