دوران سوم؛ ماجرای بازی ارباب حلقه ها که می توانست یک سری نقش آفرینی بزرگ گردد - ارانیوز

در آن موقع فقط فیلم ها بر سر زبان بودند. البته کتاب های تالکین از مدت ها پیش وجود داشتند اما بسیاری از هواداران قدیمی و نو ارباب حلقه ها از این ایده که خاتمه فیلم ها ظاهرا به معنای خاتمه دوره ای بود که همه ما احساس می کردیم که با عشقمان به آن مجموعه فانتزی با یکدیگر پیوند خورده ایم، چندان خرسند نبودند زیرا ارباب حلقه ها در قلب و فکر بسیاری زندگی می کرد.

با این حال، یک اثر اقتباسی بزرگ از ارباب حلقه ها قرار بود که در سال 2004 عرضه گردد. در حالی که این بازی امروزه به وسیله بسیاری از هواداران به طور کلی فراموش شده است، اما در زمانی به نظر می رسید که می تواند شروع یک راه نو برای آی پی ارباب حلقه ها در صنعت بازی های ویدیویی باشد. این بازی اثری نبود جز ارباب حلقه ها: دوران سوم (The Lord of the Rings: The Third Age).

در سال 2002، کمپانی الکترونیک آرتز (Electronic Arts) خاطرنشان کرد که روی دو بازی نو بر اساس ارباب حلقه ها کار می نماید. اولین مورد، دنباله مستقیم بازی اکشن و هک اند اسلش محبوب سال 2002، یعنی The Two Towers و دومی یک اثر نقش آفرینی با عنوان The Third Age بود. هواداران در آن موقع چیز زیادی در خصوص پروژه دوم نمی دانستند و به نظر می رسید که پس از سال ها، بالاخره یک توسعه دهنده بزرگ قرار بود که یک بازی نقش آفرینی شایسته با اقتباس از آثار تالکین بسازد.

الهام از فاینال فانتزی 10

با پیشرفت روند توسعه The Third Age و منتشر شدن چندین ویدیو از این پروژه، کاملا معین شد که این بازی به شدت با الهام از بازی نقش آفرینی ژاپنی فاینال فانتزی 10 محصول سال 2001 ساخته شده است. در حالی که شباهت های بین این دو بازی بدون شک مقداری توجه را در اوایل کار به خود جلب کرد اما بسیاری باور داشتند که The Third Age می تواند یکی از بزرگترین و برترین بازی های سال 2004 باشد. ویدیوها جالب به نظر می رسیدند و الکترونیک آرتز قبلا چندین بازی پیروز را بر اساس فیلم های ارباب حلقه ها منتشر نموده بود. از طرفی تیم سازنده بازی به رهبری استیو گری، تهیه کننده بازی سابق کمپانی اسکوئر انیکس، ظاهرا برای پروژه اشتیاق زیادی داشتند.

بعلاوه بسیاری از هواداران با دانستن این موضوع که The Third Age به آن ها اجازه می دهد تا برای آخرین بار در دیدگاه پیتر جکسون از دنیای تالکین غوطه ور شوند، راضی بودند. تعدادی حتی احساس می کردند که این بازی می تواند در نهایت شروع مجموعه ای بزرگ باشد. در هر صورت سری فاینال فانتزی در آن سال ها برای خود جایگاه ویژه ای پیدا نموده بود.

همه این ها بدان معناست که زمانی که The Third Age خاتمه در نوامبر 2004 برای پلی استیشن 2، ایکس باکس و گیم کیوب منتشر شد، انتظارات زیادی از آن وجود داشت. با این حال، با وجود آن همه هیاهو و سروصدا، هیاهوها، بازی چندان امیدوارکننده ظاهر نشد. در واقع شکاف بزرگی بین واقعیت بازی و رویای آنچه که می توانست باشد، وجود داشت. با این حال چرا یک بازی با موضوع ارباب حلقه ها که از نظر مکانیکی شبیه به آخرین نسخه فاینال فانتزی در آن موقع بود، در نهایت نتوانست از پیروزیت مشابهی برخوردار گردد؟

سیستم مبارزه

دوران سوم حداقل از منظر گیم پلی همان فاینال فانتزی 10 است. این دو بازی دارای سیستم های مبارزه مشابهی هستند و مکانیک های نقش آفرینی تقریبا یکسانی دارند. از طرفی حتی بعضی زوایای انیمیشن ها و سکانس های بازی از المان های فاینال فانتزی استفاده می نماید. بزرگترین تفاوت بین Final Fantasy X و The Third Age حداقل در گیم پلی این است که بازی ارباب حلقه ها مکانیک های نسبتا پیچیده تر فاینال فانتزی 10 را کنار گذاشته و یا به سادگی آن ها را با سیستم های مبتدی تر جایگزین می نماید.

از طرفی در حالی که Final Fantasy X دارای یک سیستم فوق العاده عمیق Sphere Grid بود که به بازیکنان این امکان را می داد تا شخصیت ها را تقریبا هر طور که می خواهند بسازند و ارتقا دهند، The Third Age فقط به شما اجازه می دهد تا بین تعداد انگشت شماری از مهارت های اختیاری انتخاب کنید و امتیازات تجربه یا ایکس پی را به توانایی های اولیه اختصاص دهید. بعلاوه فاینال فانتزی 10 مملو از ماموریت های جانبی بود، در حالی که The Third Age بازیکنان را به تعداد انگشت شماری از فعالیت های اساسی که به وضوح در هر منطقه معین شده بود، محدود می کرد. فاینال فانتزی 10 از چالش بیشتری در مبارزات خود برخوردار بود. این در حالی است که در بازی ارباب حلقه ها حتی گزینه هایی وجود داشت که به بازی اجازه می داد تا بیشتر کارهای مبارزه را برای شما انجام دهد.

عدم وجود چالش

این یکی از ویژگی های گیم پلی The Third Age است که برای بسیاری از هواداران قدیمی فاینال فانتزی و سبک نقش آفرینی ژاپنی آزاردهنده است. این بازی به وضوح برای جذب میلیون ها نفری که فیلم های ارباب حلقه ها را دیده بودند و آن هایی که حتی نسخه ای از فاینال فانتزی 10 با شخصیت های ارباب حلقه ها را در سر می پرورانند، طراحی شده بود. هواداران سبک نقش آفرینی بدون شک با آسان شدن بازی موافق نبودند زیرا آن ها اعتقاد داشتند که چالش برای غوطه ور شدن در این ژانر لازم است.

محدود شدن به سه گانه ارباب حلقه ها

در حالی که الکترونیک آرتز همواره دنبال این بود تا بازی های ارباب حلقه ها را بر اساس فیلم های فوق العاده محبوب پیتر جکسون به جای کتاب ها بسازد، با این حال، این کمپانی چاره دیگری نداشت. به این علت که Middle-earth Enterprises قبلا با کمپانی Vivendi قراردادی در راستای ساخت بازی بر اساس کتاب ها بسته بود، الکترونیک آرتز نمی توانست از کتاب ها استفاده کند . در واقع بازی های این کمپانی باید بر اساس فیلم ها ساخته می شدند یا حداقل از مطالب مرتبط با این مجموعه که در فضایی بین کتاب ها و فیلم ها وجود داشتند، استفاده می کردند.

این موضوع بدیهی است که تیم سازنده The Third Age را کمی در تنگنا قرار داده است. آن ها تا حد زیادی محدود به دنیای فیلم ها بودند و از طرفی دیگر بازی های الکترونیک آرتز قبلا داستان آن فیلم ها را بازگو نموده بودند. این تیم در نهایت به یک راستا غیرعادی برای ساخت بازی رضایت داد. در حالی که بازی آن ها بعضی از شخصیت ها، مکان ها و لحظاتی که در فیلم های جکسون دیده می شوند را به نمایش می گذارد، اما در وهله اول ماجراجویی های شخصیت های نوی را دنبال می نماید که ماجراجویی هایشان گهگاه با سفر یاران حلقه روبرو می گردد.

شخصیت های نو

البته جالب است بدانید که تقریبا همه شخصیت های قابل بازی در این اثر به گونه ای طراحی شده اند که شبیه شخصیت های دیگر و بسیار محبوب ارباب حلقه ها باشد. به عنوان مثال، برتور در بین شخصیت ها وجود دارد که شباهت زیادی به بارومیر دارد. از دیگر شخصیت ها می توان به الفی با نام ایدریل، رنجری به نام الگوست و یک دورف به نام هدد اشاره نمود. این شخصیت ها و سایر شخصیت های قابل بازی چندان مجذوب کننده نیستند. نویسندگان بازی سعی نموده اند تا به برتور گذشته ای مرموز بدهند که در طول ماجراجویی شما در بازی برایتان آشکار می گردد، اما این گذشته آنقدری خوب پرداخت نمی گردد که از نظر احساسی با آن ارتباط برقرار کنید. این موضوع برای بیشتر شخصیت های بازی وجود دارد و تعداد کمی از آن ها از شخصیت پردازی قابل قبولی برخوردار هستند.

با این حال، آنچه واقعا این شخصیت ها را به عنوان ماجراجویانی فراموش شدنی مشخص می نماید، اندازه زمانی است که آن ها در بازی با شخصیت های اصلی و واقعی ارباب حلقه ها وقت می گذارنند. همانطور که ذکر شد، The Third Age ممکن است روی گروه نوی از شخصیت ها تمرکز کند که ماجراجویی خود را شروع نموده اند، اما مواقعی وجود دارد که ماجراجویی های آن شخصیت ها با سفر معروف یاران حلقه تلاقی پیدا می نماید. حال ممکن است فکر کنید که آن ها گاهی اوقات به عنوان بخشی از صحنه هایی که در فیلم ها عملا وجود ندارند، با شخصیت های روبرو می شوند، اما نویسندگان تصمیم جسورانه ای در این باره گرفته اند.

در سرتاسر The Third Age مواقع زیادی وجود دارد که بازی از شما می خواهد که این موضوع را بپذیرید که شخصیت های اصلی آن در لحظات اصلی فیلم ها به نوعی در پشت صحنه حضور داشته و تاثیرگذار بوده اند. برای مثال، آیا می دانستید که برتور و الگوست ظاهرا در پیروزی در نبرد هلمز دیپ (Helms Deep) نقش داشته اند؟ آیا می دانستید که شخصیت های نو در کنار آراگورن و ارتش ارواحش در نبرد گوندور جنگیدند؟ در هر صورت شاید تماشای شخصی به نام برتور که به گندالف یاری می نماید تا با بالروگ مبارزه کند یا مبارزه شخصیت ها با سائورون به وسیله زدن شمشیر و تیر به چشم او خنده دار به نظر برسد اما به طرز عجیبی سرگرم کننده است. در واقع مشکل بزرگ تر در خصوص بازی و ارجاع های فراوان آن به فیلم ها این است که تقریبا همه این ارجاع ها یاریی به شخصیت پردازی شخصیت ها ننموده اند و آنقدری که باید مهم نیستند.

به نظر می رسد که اگر تیم سازنده این امکان را داشت، داستانی کاملا اوریجینال را روایت می کرد. از این گذشته، The Third Age هنوز به وضوح برای تأکید بر صحنه های اصلی فیلم طراحی شده و در حالی که بازی در نقش گروهی از ماجراجویان که در زمان رویدادهای مختلف فیلم ها درگیر ماجراجویی های عجیب و غریب خود بودند، می توانست سرگرم کننده باشد، با این حال آن ها تنها به این علت وجود دارند تا به توسعه دهندگان خود فضای کافی برای استفاده از برترین لحظات فیلم را بدهند، بدون اینکه کاملا به آن ها وابسته باشند. در واقع این موضوع باعث شده تا کیفیت داستان بازی چندان چنگی به دل نزند.

The Third Age اثری خلاقانه بود اما مسائل زیادی داشت. بازی ایده های مجذوب کننده زیادی داشت اما آن ها را به خوبی پیاده سازی نکرد و از طرفی گیم پلی چندان راضی کننده نبود. در زمانی که بازی هایی مانند World of Warcraft، متال گیر سالید 3، Half-Life 2 و هیلو 2 به تازگی وارد قفسه های فروشگاه ها شده بودند، جای تعجب نیست که هواداران The Third Age انتظار زیادی از بازی داشتند .

جمع بندی

با وجود ایرادات فراوان، The Third Age هنوز هم یک ماجراجویی به سبک نقش آفرینی های ژاپنی بود که در دنیای ارباب حلقه ها اتفاق می افتاد. تمام مجذوب کنندهیت بازی تنها بر پایه سرزمین میانه بود. این بازی شاید فوق العاده نباشد، اما سرگرم کننده است. به عنوان یک اثر نقش آفرینی، حداقل ارتقاهای مختلف شخصیت های شما، بدست آوردن تجهیزات نو و انجام حملات ویرانگر علیه دشمنان مختلف را به تصویر می کشد. با این حال اگر بازی چند عنصر دیگر از سیستم مبارزات عمیق فاینال فانتزی 10 را در خود حفظ نموده بود، قطعا به پیروزیت بیشتری دست پیدا می کرد.

بعلاوه وقتی از انتظارات اولیه خود از بازی بگذرید، درک داستان سرایی موازی و عجیب و غریب آن در طول 20 تا 25 ساعت گیم پلی آسان تر خواهد بود. هرچند پتانسیل یک داستان بدیع در سری فیلم های ارباب حلقه ها همواره بالا است اما با توجه به مسائل مربوط به حق امتیاز و غیره، دست نویسندگان چندان باز نبوده است. از طرفی طبق گزارش ها بازی فروش خوبی را در آن موقع تجربه کرد، اما هرگز حتی زمزمه ای از کوشش برای احیای آن و ایده هایش وجود نداشته است.

این همان چیزی است که میراث فراموش شده The Third Age را بسیار غم انگیز می نماید. در زمانی که به نظر می رسد بسیاری از آی پی ها تنها برای قرار دادن شخصیت هایشان در فورتنایت وجود دارند، تصور اینکه زمانی الکترونیک آرتز قصد داشت تا از ارباب حلقه ها به عنوان بهانه ای عالی برای ساخت نسخه ای از فاینال فانتزی استفاده کند، عجیب است. در هر صورت فکر کردن به این موضوع تلخ است که The Third Age همچنان هیچ وارثی ندارد.

منبع: Den of Geek