سرانجام حیات روی زمین با برخورد دو ستاره نوترونی، عکس - ارانیوز

اگر انفجار دو ستاره نوترونی در مجاورت ما رخ دهد، پیامدهای سهمگینی برای زمین در پی خواهد آمد. بر اساس یافته ها که در سرور پیش انتشار آرکایو منتشر شدند، اگر تا فاصله 35 سال نوری از انفجار پرتوی گامای ناشی از کیلونوا قرار نداشته باشیم، بیشترین خطر را از جانب پرتوهای کیهانی احساس خواهیم کرد. بااین حال اگر در مسیر چنین رویداد کشنده ای باشیم حتی تا فاصله 300 سال نوری هم تأثیر آن را احساس خواهیم کرد.

دانشمندان با ارائه تخمین ها می توانند تهدیدهای احتمالی رویداد کیلونوا برای زمین را ارزیابی نمایند و بعلاوه احتمال بقا در دنیاهای فرازمینی نزدیک به این رویداد را تخمین بزنند.

برخورد ستاره های نوترونی دوتایی بر اساس نمونه های مشاهده شده، دارای چند بخش مختلف است. معمولا طی این رویداد، انفجار کوتاهی از پرتوی گاما رخ می دهد (ابرنواخترهایی که تک ستاره ها منتشر می نمایند، معمولا طولانی تر هستند). این انفجار می تواند باعث ایجاد یک جفت فواره باریک و بعلاوه پیله های پرتوی گاما در دو طرف فواره ها گردد.

وقتی فواره ها به فضای میان ستاره ای اطراف برخورد نمایند، پرتوهای ایکس قدرتمندی را به وجود می آورند که با عنوان پس فروزش پرتوی ایکس شناخته می شوند. با تکامل این رویداد در طی سال ها و قرن ها، حبابی از پرتوهای کیهانی از مرکز برخورد به داخل فضا منتشر می شوند.

پژوهشگرها بر اساس مشاهداتشان از برخورد ستاره نوترونی GW170817، به تأثیر این رویداد بر سیاره ها پرداختند. بر اساس یافته ها، تمام موجودات زنده تا فاصله 91 پارسک (297 سال نوری) فواره ها احتمالا به علت پرتوهای گامای قدرتمند، برشته خواهند شد. با این حال، فضای خارج از این فواره باریک کمی امن تر است. در نتیجه در صورت قرار گرفتن در فاصله 13 سال نوری از برخورد، مورد اصابت ساختارهای پیله ای پرتوی گاما قرار خواهید گرفت.

مؤلفه های ادغام دو ستاره نوترونی

با اینکه انتشار پرتوی گاما در مدت کمی رخ می دهد، می تواند اوزون استراتوسفری زمین را از بین ببرد که حداقل چهار سال برای بازیابی آن موقع ضروری است. از سویی، پرتوهای ایکس کشنده تر هستند، زیرا پس تابش آن ها مدت طولانی تری نسبت به انتشار پرتوی گاما دوام می آورد. بااین حال برای تأثیر این پرتوها روی زمین باید در فاصله نسبتا نزدیک 16 سال نوری قرار بگیریم.

حباب بلندمدت پرتوهای کیهانی مهم ترین تهدید به شمار می روند. این پرتوها که به واسطه بقایای کیلونوا شتاب می گیرند، با از بین بردن لایه اوزون زمین را تا هزاران سال در برابر پرتوها و اشعه های کیهانی آسیب پذیر می سازند. از پیامدهای چنین اتفاقی می توان به انقراض جمعی اشاره نمود. برای این اتفاق هم حداقل باید در فاصله 35 سال نوری از منبع قرار داشته باشیم.

• سر و کله مار غول پیکر پس از زلزله پیدا شد/ عکس

• گرانقیمت ترین سنگ های دنیا/ گرانتر از الماس و هر چه فکر می کنید

بنابراین شاید بتوان گفت فعلا از پیامدهای مرگبار انفجار ستاره های نوترونی در امان هستیم. در واقع بیشترین خطری که فعلا ما را تهدید می نماید، شراره های خورشید خودمان هستند. کیلونواها حتی با وجود خطرهای احتمالی، اولویت بالایی در لیست تهدیدها ندارند.

کمیاب بودن ادغام ستاره های نوترونی همراه با برد کوچک خطر به این معنی است که این رویدادها از تهدیدهای مهم برای حیات روی زمین به شمار نمی روند. بعلاوه زمان بازگشت ادغام های کشنده در مجاورت خورشید بسیار بیشتر از سن دنیا است.

با این حال یک رویداد کیلونوا در نزدیکی، حتی اگر به انقراض جمعی نینجامد، به راحتی از زمین دیده می گردد. ستاره ها به محض ادغام احتمالا فناوری های زمینی را مختل می نمایند و بیش از یک ماه در آسمان شب می درخشند.

5858